Verbinden

Verbinden

Toen ik in de zesde klas van de lagere school zat liep ik een hersenschudding op doordat ik enthousiast met een tweedeklasser op mijn rug over het schoolplein rende en in botsing kwam met iemand anders waardoor ik voorover viel met 2eklasser en al en met mijn hoofd over het schoolplein schaafde. Daar er niemand thuis was om mij op te vangen behalve de gezinsverzorgster werd ik eerst afgeleverd bij de ouders van iemand van school die dichtbij woonde.  Vele jaren later werd mij duidelijk dat dit moment vrij belangrijk is geweest voor mij en mijn verder ontwikkeling. Er was geen ouder aanwezig waar ik op terug kun vallen op dat moment.  

Thuis was er weinig structuur, we moesten het grotendeels zelf uitvinden. En je eigen structuur inbouwen. Controle houden werd de mijne. Het zelf doen werd de mijne. “ Als ik vraag krijg ik toch een nee, dus waarom zou ik het nog vragen”. Om in Verbinding te komen moet je soms de controle loslaten.  En het ook niet allemaal alleen willen doen.

Jaren heb ik in loondienst gewerkt bij verschillende bedrijven. Waarbij mij het uiteindelijk steeds duidelijk werd dat ik mijn eigen weg moest kiezen en daarin ook de Verbinding zoeken om die zoektocht aan te gaan. Bij mijn laatste werkgever kreeg ik die mogelijkheid. Door een mooi traject te volgen werd me duidelijk dat ik het tijd werd voor mij. De regie in handen nemen en doordat ik echte Verbinding heb gemist dit in te zetten in mijn eigen werk. Ik heb toen besloten om uit de cirkel te stappen en mijn hart te volgen. De controle (lees zekerheid) los te laten en mezelf te laten zien.

Ruim een jaar ben ik nu echt bezig met dat waar mijn hart ligt. De fotografie met daarin Verbinding als rode draad. Verbinding met jou (het model), de bloemen, de bomen, de dieren en het landschap. Met vallen en opstaan. De controle steeds meer loslaten en gaan voorbij die angst. En hulp vragen wanneer nodig. Maar het voelt goed. Het cirkeltje waar ik uitgestapt ben mis ik geen moment. 

Met fotografische groet!
Margreet